Sejo Sexon (Davor Sučić)

Rođen 7.6.1961. godine u Sarajevu. U Sarajevu završava osnovnu i srednju školu te apsolvira na Medicinskom fakultetu. Gitaru svira od 12 godine, a 1978. godine sa pjevačem i klavijaturistom Neletom Karajlićem i flautistom i saxofonistom osniva “Pseudo Blues Band” čija se aktivnost zadržava na snimanju psihodeličnih kompozicija u kućnoj produkciji. Grupa nije imala živih nastupa niti zvaničnih izdanja. 1980. godine priključenjem bubnjara Zenita Đozića grupa dobiva ime “Pseudo Blues Band Zabranjeno Pušenje”.

1980-1981 članovi grupe odlaze u vojsku, a Sejo Sexon sa gospodinom Elvisom J. Kurtovićem i Seidom Karajlićem osniva grupu “E. J. Kurtovich & His Meteors”. Poznanstvo s Elvisom datira iz školskih dana, a zajedno su za Zabranjeno Pušenje napisali hit “Penzioneri” koji je zauzeo prva mjesta lokalnih radio postaja.

Grupa zamišljena kao neobavezno druženje, dolaskom gitariste Dražena Ričla (poslije Crvena Jabuka) i Hareta Gavrilovića (ex Tifa Band) počinje sa koncertima u jesen 1981. i pribavlja status kultne grupe čiji uspjeh premašuje onaj njihovih matičnih grupa. Završava se i materijal za prvi album koji su zajednički napisali Sejo Sexon i Elvis J. Kurtović.

Povratkom članova Zabranjenog Pušenja iz vojske Sejo radi na dva fronta pišući materijal i za album Zabranjenog Pušenja, a onda početkom 1982. godine definitivno prelazi u Zabranjeno Pušenje za koje će zajedno s Neletom Karajlićem napisati 4 albuma i odsvirati preko 500 koncerata.

Povremeno surađuje u radio show emisijama Top lista Nadrealista, a 1989. producira veliki teatarsko-muzički program Top lista Nadrealista – LIVE koji je odsviran u 60 najvećih gradova ex Jugoslavije.

Sejo je skladao i muziku za 2 TV serije za djecu koje je režirao Timothy John Byford za TV Bosne i Hercegovine.

Godine 1990. odlazi iz Zabranjenog Pušenja i s Darkom Ostojićem Minkom, bivšim članom Zabranjenog Pušenja i Top liste Nadrealista, snima solo projekt u izdanju sarajevskog Diskotona, ali izlazak ovog albuma nije realiziran zbog početka rata u BiH.

1992. godine počinje aktivno surađivati sa Top listom Nadrealista, prvo u snimanju 54 radio show emisije.

Od 1992. do 1994. godine glumi u predstavi i TV seriji TLN – ratno izdanje za koje je napravio i dio scenarija.

Od 1994. surađuje sa humanitarnom organizacijom Umbrella Grant te kao Project manager organizira 80 dobrotvornih koncerata za izbjeglice i raseljena lica širom BiH, Hrvatske, Slovenije, Njemačke i Danske

Producirao je soundtrack za TV seriju i muziku za pozorišnu predstavu TLN – uživo, koja je odigrana preko 300 puta širom ex Jugoslavije i Europe.

1994. godine skladao je muziku za dokumetnarni film “Paket” autora Vuka Janjića.

1996. godine s Elvisom J. Kurtovićem obnavlja Zabranjeno Pušenje i realizira tri albuma (2 studijska i jedan live) sa gotovo 300 nastupa. Napisao je i scenario za 4 muzička spota Zabranjenog Pušenja.

Godine 1996. osnovao je nezavisnu izdavačku kuću TLN – Europa koja izdaje i distribuira izdanja Zabranjenog Pušenja, Elvisa J. Kurtovića itd.

Producirao je i koproducirao albume: “Male priče o velikoj ljubavi” (1988.), “Najveći hitovi TLN” (1994.), “Fildžan viška” (1997.) i debi album sarajevske grupe “Skroz” (1999.)

Dobio je 3 zlatne (1984, 1987. i 1997.) i jednu srebrnu (1985.) ploču.

Zajedno sa Goranom Bregovićem i Ćirom Mandićem dobio je Zlatnu ružu u Monterey-u za najbolji reklamni klip 1990.

2000. godine nadahnuti autor oboružan velikim životnim iskustvom samouvjereno kreće u nove projekte. Album “Bog vozi Mercedes” rađen je u vlastitoj produkciji i u gotovo kućnoj atmosferi improvizirarnih studija u Ivaniću i na Bjelolasici. CD je bio zamišljen kao mali odmor od “velikih” projekata. Nitko nije očekivao da će to postati tiražno najjači posljeratni CD Zabranjenog pušenja. Prodan u oko 35.000 legalnih kopija, praćen sa 6 spotova (za 4 je scenario napisao Autor lično) i sa promotivnom turnejom od oko 250 koncerata postao je čudo Home Made produkcije.

Nadahnuti Autor je za njega dobio 2 Davorina (muzička nagrada u BiH).

2001. godine Sexonov projekat muzičke radionice za djecu žrtve mina dobiva podršku norveške, američke i kanadske ambasade u Zagrebu i u kontinuitetu traje do danas, s tim da je posljednjih godina proširen i na djecu iz BiH.

2002. godine grupa odlazi na USA turneju gdje je snimljen živi CD (“Live in St. Louis”) uz pomoć ton majstora Stone Temple Pilotsa. Za ovaj CD je grupa snimila 2 spota od kojih je u zeničkom zatvoru prvi put snimljen spot za pjesmu “Zenica Blues” točno 20 godina po objavljivanju ove pjesme.

Nadahnuti Autor paralelno surađuje kao kolumnist “Glasa Slavonije” gdje je do danas objavio oko 150 kratkih priča.

2003. poslije velikog nastupa u Sarajevu grupa dobiva plaketu Baščaršijskih noći za najbolji nastup na velikom ljetnom festivalu koji je trajao 30 dana.
Iste godine Sexon uplovljava u bračne vode te konačno uspijeva da konsoliduje svoj privatni život tj. da nađe ženu koja pristaje na 200 dana izbivanja iz kuće godišnje.

2004. Autor počinje probe i pretprodukciju za dvostruki CD “Hodi da ti čiko nešto da!”. Iste godine dobiva sina Vitu, budućeg pjevača narodne muzike.

2005. komponira soundtrack za bosansko-hercegovački film “Nafaka”. Tada realizuje muzičku saradnju s umjetnicima iz drugih muzičkih žanrova, kao što su: Halid Bešlić, Arsen Dedić, Arabeske, Lucija Šerbedžija i mnogi drugi hrvatski i bosanski muzičari.

U jesen 2006. godine izlazi CD sa soundtrackom za film “Nafaka”, a singl “Nema više” koji je Sexon uradio u suradnji sa poznatim BiH književnikom Nenadom Veličkovićem zasjeda na 1. mjesto mnogih radio postaja.

U isto vrijeme nadahnuti Autor je komponirao muziku za predstavu “Grad od snova” Narodnog pozorišta u Tuzli i upisuje 4. godinu na Odsjeku za povijest na Filozofskom fakultetu u Zagrebu.

16.11.2006. konačno je izašao dvostruki CD “Hodi da ti čiko nešto da!”, po mnogim ocjenama najzrelije ostvarenje Velikog Autora.

Odmah po izlasku CD-a, Sejo počinje rad na projektu “Shadrwan Code” u koji pored članova benda uključuje i neke eminentne muzičare kao što su Robert Vnuk i Mihael Vlah. Ovaj projekt je u stvari pokušaj oživljavanja i osuvremenjivanja tradicionalne bosanske muzike uz koju je stari autor u mladosti popio mnogo energetskog pića marke “Štok”, te je prema istoj osjećao i izvjesni dug. Rad na projektu kulminirao je dolaskom Denisa Mujadžića – Denykena, u čijem studiju je materijal i snimljen u proljeće i ljeto 2009. godine.

Nekako u isto vrijeme sveprisutni autor dovršava i svoj diplomski rad “Crk’o Maršal” te diplomira 14. 7. 2009. na Filozofskom fakultetu u Zagrebu postigavši gol u sudijskom vremenu. U jesen 2008. uz pomoć tekstopisca Tome Andrića i gitariste benda Tonija Lovića, autor počinje rad na novom CD-u Zabranjenog Pušenja. Iako izmoren dugom turnejom i razočaran skandalima, svjestan je da je pred njim veliki i nezahvalni zadatak da dosegne visoke standarde “Čike”. Uskoro se u rad uključuju i ostali članovi benda, te kompozitor Mario Vestić koji za grupu piše najavni singl – “Modni guru”. CD je završen u septembru, a objavljen je 7.11. 2009. istovremeno u svim državama bivše Jugoslavije (osim MK), pod nazivom – “Muzej Revolucije”.